Women Body Acceptance

Karolina 

30 at the time

story from 25–03–2023

interview and
photographed by 
Marta Karkosa


Film developed:
120, 35mm

Jakie masz podejście do swojego ciała?

Teraz jest we mnie pewnego rodzaju konflikt. Parę lat temu bardzo przytyłam przez zaburzenia metaboliczne związane z insuliną, później zaczęłam się leczyć i schudłam 30 kg. Z czasem ta dbałość o zdrowie i odpowiednią wagę zamieniła się w obawę przed zjedzeniem czegokolwiek. Bałam się przytyć, więc bardzo mało jadłam. Podobało mi się to, jak wyglądam, ale taki rodzaj żywienia sprawił, że zaczęły mi wypadać włosy, a gdy teraz patrzę na zdjęcia z tamtego okresu, widzę też, że nie wyglądałam zdrowo. Trochę na zasadzie “coś za coś”. Wtedy nie czułam się też najlepiej pod względem psychicznym, ale zaczęłam spotykać się z moim chłopakiem i energia życiowa powróciła, co sprawiło, że wróciło także kilka kilogramów.

Bywają momenty, gdy z jednej strony cieszę się, że nie odmawiam sobie wszystkiego i mam lepszą relację z jedzeniem, ale z drugiej strony stale obawiam się o każdy dodatkowy kilogram. Z tyłu głowy mam to, że chciałam być szczuplejsza, taka byłam i zwyczajnie mi się to podobało. Teraz, gdy mam lepsze dni i patrzę się w lustro, widząc, że jestem grubsza niż wtedy, czasem łapię się na tym, że się sobie podobam. Szybko wraca jednak to zaburzone myślenie, wedle którego nie powinnam czuć się teraz dobrze, bo przecież jestem większa. Stale jest we mnie jakiś taki dziwny cel, pewna pogoń, która mi nie służy. Z moim ciałem mamy swoje lepsze i gorsze dni, jednak ostatnio zdecydowanie przeważają te gorsze. Mam w planach jednak wybrać się do psychodietetyczki, by nie zostawiać tego samego sobie.

What’s your body approach?

Now there is some kind of conflict in me. A few years ago I gained a lot of weight due to insulin-related metabolic disorders, then I started treatment and lost 30 kg. Over time, this concern for health and proper weight turned into a fear of eating anything. I was afraid of gaining weight, so I ate very little. I liked the way I looked, but this kind of diet made my hair fall out, and now when I look at pictures from that period, I also see that I didn’t look healthy. A bit on the principle of "something for something". I wasn't feeling well mentally either, but I started dating my boyfriend and my life energy returned, which also brought back a few pounds.
There are times when, on the one hand, I’m glad that I do not deny myself everything and have a better relationship with food, but on the other hand, I’m constantly worried about every extra kilo. I have in the back of my mind that I wanted to be slimmer, that's what I was and I just liked it. Now, when I'm having better days and I look in the mirror and see that I'm fatter than I was then, I catch myself liking myself. However, the disturbed thinking comes back quickly, according to which I shouldn't feel good now because I'm bigger. There’s always this strange purpose in me, a certain pursuit that does’t serve me. With my body, we have our good and bad days, but lately the bad ones definitely prevail. However, I’m planning to go to a psychiatrist so as not to leave it alone.





Dlaczego jest gorzej niż wcześniej?

Nigdy nie było tak, że czułam się dobrze ze swoim ciałem, ale był czas, gdy w ogóle nie myślałam o nim w kategoriach estetycznych. Trwał do końca liceum, gdy mogłam jeść to, co chcę i żadne zmiany w ciele nie zachodziły. Nigdy nie miałam tyłka i zupełnie mi to nie przeszkadzało. Później metabolizm naturalnie zwolnił, a ciało zaczęło się zmieniać wraz z tym, jak zaczęłam dojrzewać.

Sytuacjami, które ściągają mnie w dół, są zazwyczaj momenty, w których zapinam spodnie i czuję, że są bardziej dopasowane niż kiedyś były. Wtedy cały rozsądek znika i zdaję się zapominać, że może zależeć także to od dnia cyklu i tego, że zbiera się we mnie woda lub że daje o sobie znać ciężka kolacja, którą zjadłam dzień wcześniej. Staram się przypominać sobie jednak, że ubrania są dla mnie, a nie ja dla ubrań. Ostatnio doszłam nawet do wniosku, że nie mogę kurczowo trzymać się tego, że kiedyś nosiłam rozmiar 36, a teraz zupełnie nie wejdę w spodnie o tym rozmiarze. Przestałam kurczowo trzymać się tych ubrań, uporządkowałam szafę, zrobiłam ostrą selekcję i zostawiłam w niej to, co zwyczajnie dobrze na mnie leży. Choć brzmi prozaicznie, było to dla mnie naprawdę przełomowe.



Why is it worse than before?

I've never felt good about my body, but there was a time when I didn't think about it in aesthetic terms at all. It lasted until the end of high school, when I could eat what I wanted and no changes in my body took place. I've never had a butt and it didn't bother me at all. After that, my metabolism naturally slowed down and my body started to change as I started to mature.

The situations that bring me down are usually the moments when I zip up my pants and feel they are tighter than they used to be. Then all sense disappears and I seem to forget that it may also depend on the day of the cycle. Or the fact that water collects in me or that the heavy dinner I ate the day before makes itself felt. But I try to remind myself that the clothes are for me, not the opposite. Recently, I even came to the conclusion that I can't stick to the fact that I used to wear a size 36, and now I will not fit into pants of this size at all. I stopped clinging to these clothes, organized my wardrobe, made a strict selection and left in it what simply fits me well. Although it sounds prosaic, it was really groundbreaking for me.





Czy masz swoją ulubiona część ciała?

Wydaje mi się, że są to ręce, bo nie reagują na zmiany wagi. Może bierze się to z tego, że bardzo lubię konstans, nie lubię zmian - nie tylko tych w ciele. Z tymi jednak nie zawsze było kolorowo - jako dziecko i nastolatka miałam dużo włosów na rękach i przez komentarze chłopaków, prawie codziennie, przez pięć lat, goliłam ręce. Dużo rzeczy i źródło mojej samooceny koncentrowało się wokół tych włosów, ale udało mi się to przepracować. Czuję więc, że jest dla mnie jakaś nadzieja. Że przyjdzie czas również na rozejm w zakresie relacji z moim ciałem.

Do you have a favourite body part?

I think it's hands because they don't respond to weight changes. Maybe it comes from the fact that I don't like changes - not only those in the body. However, it wasn't always colorful with these - as a child and teenager I had a lot of hair on my arms and because of the boys' comments, I shaved my hands almost every day for five years. My self-esteem centered around this hair, but I was able to work through it. So I feel there is some hope for me. I hope the time will come to make a truce with my own body








Czego nie lubisz w swoim ciele?

Dwóch rzeczy. Jednej nie lubię dlatego, że jest, a drugiej paradoksalnie dlatego, że jej nie ma. Nie lubię brzucha, bo nie jest taki, jaki bym chciała, z drugiej strony nie ma co się oszukiwać - nie wkładam energii w to, by wyglądał inaczej, nie mogę więc go za to winić. On pierwszy reaguje na zmiany. Drugą rzeczą są pośladki, które zawsze są płaskie, niezależnie od tego, czego bym z nimi nie robiła. Patrzę na rodziców, dziadków i prawda jest taka, że ja po prostu nie mam po kim ich mieć. Podobnie było kiedyś z kształtem moich piersi. Z czasem doszłam jednak do tego, że taki sam biust mają również inne kobiety w mojej rodzinie i wcale nie uważam, że one wyglądają źle. Dlaczego więc miałabym wmawiać sobie, że coś jest z nimi nie tak?

Racjonalna strona podpowiada mi, żeby nie zajeżdżać się rzeczami, których nie zmienimy, ale wiadomo - jest jak jest i czasami są te lepsze, a czasami gorsze momenty. Góra, dół.



What do you dislike about your body?

Two things. One because it exists, and the other, paradoxically, because it doesn't exist. I don't like my belly, because it's not what I want, but on the other hand, there's no need to lie to yourself - I don't put energy into making it look different, so I can't blame it. Belly is the first to react to changes. The second thing is the buttocks, which are always flat, no matter what I do with them. I look at my parents and grandparents and the truth is that it’s just genetics. It used to be the same with the shape of my breasts. Over time, however, I came to the point that other women in my family have the same breasts and I don't think they look bad at all. So why would I tell myself there's something wrong with them?

The rational side tells me not to drive over things that we can't change, but you know - it is how it is and sometimes there are better and sometimes worse moments. Ups and downs.





Czy słyszałaś kiedyś swoim życiu komentarze negatywne/ pozytywne skierowane w wygląd Twojego ciała?

Kiedyś słyszałam komentarze o wspomnianych już włosach - na nogach, rękach, nad ustami. Były ciemne i długie. Choć ja je widziałam, zupełnie ich nie stygmatyzowałam. Widziałam je między innymi u ojca i wcale nie rozgraniczałam tego, że u mężczyzn są okej, a u kobiet nie. Włosy to włosy. Dostrzegałam, że większość koleżanek ich nie ma, ale to było okej. Zmieniło się to dopiero wtedy, gdy zaczęli je komentować chłopcy, a zbiegło to się niefortunnie z tym, gdy pojawiały się pierwsze zauroczenia i ogólne zainteresowanie wśród rówieśników. Najgorszym komentarzem, który usłyszałam, było to, że wyglądam jak goryl. Dla małej dziewczynki było to bardzo słabe, szczególnie, że chłopcy w tamtym czasie byli mało subtelni i komentarze wtedy padały na forum. Z perspektywy czasu myślę, że ci chłopcy wolniej dorastali, nie mieli jeszcze włosów i ich słowa mogły być podyktowane zazdrością lub ekspozycją na coś, czego nie doświadczyli i nie znali. Być może faktycznie jedyne włosy, które widzieli, to były te na gorylach - kto wie? Teraz włosy na ciele zupełnie mi nie przeszkadzają - czasem u mnie są, czasem ich nie ma.

Komentarze w nieco innej formie - bo mniej bezpośredniej, a bardziej w postaci spojrzeń, pojawiły się wówczas, gdy pojawił się u mnie widoczny trądzik, z którym zmagałam się paręnaście lat. W tamtych czasach pokutowało myślenie, że trądzik bierze się z tego, że ktoś o siebie nie dba, a prawda jest taka, że dermatolodzy nie potrafili także podpowiedzieć, jak dobrze go leczyć. Przypisywali wysuszające maści na bazie alkoholu i “zapominali” wspomnieć, że skórę należy również odpowiednio nawilżyć i chronić przed słońcem. To był jednak kompleks, który nie zdominował mojego życia. Po części dzięki mojemu bratu, który też w tym siedział.


Have you ever heard negative/positive comments directed at the appearance of your body in your life?

Once I heard comments about the already mentioned hair - on the legs, arms, above the mouth. They were dark and long. Even though I saw them, I didn't stigmatize them at all. I saw them, among others, like  my father and I didn’t distinguish between the fact that men’s hair are ok and women’s are not. Hair is hair. I noticed most of my friends didn't have them, but that was okay. This changed only when the boys started commenting on them, and it coincided unfortunately with the first crushes and general interest among peers. The worst comment I heard was that I looked like a gorilla. For a little girl, it wasn’t nice to hear, especially since boys at that time were not very subtle and comments then fell on the forum. In retrospect, I think these boys were slowly to growing up, they didn't have hair yet, and their words may have been dictated by jealousy or exposure to something they didn't experience or know. Perhaps the only hair they saw was on the gorillas - who knows? Now my body hair doesn't bother me at all - sometimes it's there, sometimes it's not.

Comments in a slightly different form - because less direct, and more in the form of looks, appeared when I had visible acne, which I struggled with for several years. In those days, there was a misconception that acne comes from not taking care of yourself, and the truth is that dermatologists also couldn't tell you how to treat it well. They attributed drying alcohol-based ointments and "forgot" to mention that the skin also needs to be properly moisturized and protected from the sun. It was, however, a complex that didn’t dominate my life. Thanks in part to my brother, who was also in it.





Nie obyło się bez komentarzy także wtedy, gdy schudłam te wspomniane już 30 kilo. Po dwóch latach noszenia większych rozmiarów, doszły do mnie słowa, że fajnie wyglądam, że wyglądam dobrze, że mi gratulują. Dla mnie nie były to jednak komplementy, doskwierało mi to, że utożsamia się wyglądanie “dobrze” z byciem szczupłym. Odbierałam to naprawdę negatywnie. Reagowałam uśmiechem i nie wchodziłam w polemikę. Wtedy umocniłam się w przekonaniu, że gdy spotkam osobę, która schudła, a w przeszłości była grubsza, to na pewno jej nic takiego nie powiem. Komplementy również trzeba dobierać z rozwagą.

Pomimo tego, że w mojej głowie i pamięci nadal tkwią te komentarze, wraz z wiekiem i zdobywanym doświadczeniem oraz pewnością siebie, łatwiej jest mi patrzeć na to wszystko z dystansem. Duży wpływ ma na to również to, gdzie pracuję. Środowisko jest bardzo ciałopozytywne i ciałoneutralne, i staram się wprowadzać taki rodzaj myślenia również do swojej codzienności.



There were also comments when I lost the already mentioned 30 kilos. After two years of wearing larger sizes, words came to me that I look cool, that I look good, that they congratulate me. For me, however, these were not compliments, it bothered me that looking "good" is equated with being thin. I took it really negatively. I responded with a smile and didn’t enter into polemics. Then I became convinced that when I meet a person who lost weight and was fatter in the past, I would definitely not say anything like that. Compliments must also be chosen with care.

Despite the fact that these comments are still stuck in my head and memory, with age and gaining experience and self-confidence, it’s easier for me to look at it all with distance. Where I work also helps me with that. The environment is very body positive and body neutral, and I try to bring this kind of thinking into my everyday life as well.





Negatywnych komentarzy nie biorę już do siebie i nie ma co ukrywać - prawie ich nie ma. Być może jest tak również dlatego, że po prostu nie poruszam się wśród zawistnych ludzi. Wraz z biegiem lat ci toksyczni ludzie zniknęli, a w dużej mierze przyłożyło się do tego to, że w końcu dostrzegłam swoją wartość i zaczęłam kierować się tym, co jest dla mnie dobre. Żadnych kompromisów.

I don’t take negative comments personally anymore and there is nothing to hide - there are almost none. Perhaps it’s also because I simply don’t move around envious people. Over the years, these toxic people disappeared, and a large part of this was the fact that I finally recognized my worth and began to be guided by what is good for me. No compromises.









Czy na ten moment akceptujesz swoje ciało?

Na ogół tak, ostatnio nie. Nie jest to jednak wina mojego ciała, a tego, co dzieje się w mojej głowie. Prawdą jest to, że częściej jestem niezadowolona niż zadowolona, jednak mam ogromną tendencję do samokrytyki i podchodzę do wielu rzeczy zero-jedynkowo. W terapii, którą właśnie kończę, nauczyłam się zwracać uwagę na sam proces - nie wszystko musi dziać się tu i teraz, niektóre rzeczy potrzebują czasu. Dzięki temu, że daję sobie ten czas, myślenie o samej sobie zmienia się i ewoluuje, coraz częściej w tym lepszym kierunku. Czy w pełni lubię i akceptuję to, co widzę w lustrze? Nie. Ale się dogadujemy i tak jest super.

In this moment - do you accept your body?

Usually yes, recently no. It's not my body's fault, but what's going on in my head. It’s true that I’m more often dissatisfied than satisfied, but I have a huge tendency to be self-critical and approach many things in a binary way. In therapy, which I am just finishing, I have learned to pay attention to the process itself - not everything has to happen here and now, some things need time. Thanks to the fact that I give myself time - thinking about self acceptance changes and evolves, more and more often in the better direction. Do I fully like and accept what I see in the mirror? NO. But we get along and it's great.